W obliczu tragedii, jaka dotknęła Naszą Ojczyznę i Jej Obywateli, XII Synod Kościoła łączy się z wszystkimi, którzy zostali doświadczeni koniecznością przeżywania bólu, cierpienia, poczucia zagubienia i beznadziejności.

Szczególnie polecamy w naszych modlitwach i myślach członków rodzin i wszystkich najbliższych ofiar tragedii. Właśnie Oni w tym najtrudniejszym dla nich czasie muszą wyczuwać naszą ludzką solidarność i serdeczność. Ich ból jest naszym bólem, a ich strata naszą stratą. Nie ma bowiem w takim momencie żadnego znaczenia jakikolwiek czynnik wyróżniający. W tym czasie stanowimy bowiem jedność przeżywających ludzki dramat Współobywateli.

Symbolika miejsca i czasu dzisiejszej tragedii powinna być dla nas wszystkim znakiem potrzeby jedności, wzajemnego braterstwa i należnego dla przyszłości Polski zaangażowania w budowaniu prawdziwej miłości.

Jako członkowie najwyższego gremium polskich luteran, którzy w tej tragedii także utracili znakomitego człowieka i duchownego, wyrażamy prawdziwy szacunek dla dokonań wszystkich tak nagle powołanych do Pana Współobywateli. Ich doświadczenie, życiowa droga budowania lepszej, bardziej sprawiedliwej i zasobnej Ojczyzny oraz zaangażowanie w życie publiczne są nie do zastąpienia. Jakże trudno będzie nam bez nich dalej kształtować teraźniejszość. Wyrażamy przekonanie, że pamięć o Nich, wytyczone przez nich drogi postępowania a także możliwość odbudowania silnej jedności spowodowana Ich odejściem mogą pomóc nam w tym niezwykle bolesnym doświadczeniu.

W imię pamięci i szacunku dla ofiar, świadomi, iż Powołujący Bóg działa zgodnie z Jego wolą oświadczamy, że uczynimy wszystko, aby w codziennej aktywności społeczność luteran dawała świadectwo, że odejście naszych Sióstr i Braci nie było bezcelowe. Łączymy się nie tylko w obliczu tragedii, ale działajmy razem w budowaniu tego co Ojczyźnie jest potrzebne.