23 grudnia 2012

ADWENT to czas poprzedzający wydarzenie które odmieniło losy naszego świata. Warto go głęboko przeżyć, aby potem w sposób niezwykły przeżywać radość z faktu, iż " Bóg tak umiłował świat, że syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto weń wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne. "

W Kościele Adwent rozpoczyna nowy rok kościelny, który – w odróżnieniu od roku kalendarzowego –  rozpoczyna się w I Niedzielę Adwentu (od łac. „Adventus” tzn. „Przyjście”) i trwa najmniej 22 dni, a najwięcej 28 dni, posiada 4 niedziele adwentowe. Jest on zarazem przygotowaniem na powtórne przyjście Pańskie, jak również wspomnieniem okresu przed pierwszym przyjściem Pańskim. Posiada charakter zarówno radosny, jak i pokutny. Jest wezwaniem do przygotowania na powtórne przyjście Pańskie.

Dla ewangelików Adwent był i jest szczególnym czasem roku kościelnego. W tym okresie wierni częściej przychodzą do  kościołów i kaplic, są częstszymi uczestnikami Stołu Pańskiego. W tych parafiach gdzie nie każdej niedzieli odbywa się Komunia Święta, w okresie Adwentu jest ona sprawowana w każdą niedzielę. W tygodniu wierni gromadza się podczas tzw. tygodniowych nabożeństw adwentowych, które w parafiach odprawiane są często przez księży z sąsiednich parafii.

Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem takim jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas każdego nabożeństwa adwentowego. To niezwykle dynamiczny i radosny utwór powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz nosi tytuł: "Córko Syjońska". Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy Cicha Noc.

W tym czasie, w każdym ewangelickim domu pojawia się tradycyjny Wieniec Adwentowy, wokół którego przy zapalonych świecach gromadzi się rodzina, śpiewane są pieśni adwentowe, czytane jest Słowo Boże i zmawiana modlitwa. Wieniec Adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej ewangelickich kościołów i kaplic. Zazwyczaj upleciony z zielonych gałązek jest ozdobiony czerwoną wstążką z czterema świecami, zapalanymi kolejno w każdą niedzielę Adwentu.

Historia Wieńca Adwentowego wiąże się z osobą ewangelickiego duchownego ks. Jana Wicherna, który w grudniu 1839 roku, w sali modlitw ewangelickiego ośrodka dla sierot z biednych dzielnic Hamburga zapalił pierwszą świecę adwentowego wieńca.

W parafiach odbywają się również tradycyjne adwentówki czyli spotkania dla dzieci, młodzieży czy innych grup parafialnych które – w adwentowej  atmosferze – wspólnie modlą się i rozważają Słowo Boże.

Na wielu adwentówkach zachował się zwyczaj rozdawania – przygotowanych dla każdego uczestnika spotkania – wyroczków.  Są to krótkie fragmenty różnorodnych tekstów biblijnych, dobrane tak, aby poruszały i inspirowały do osobistej refleksji wiary. Wyroczki mają zazwyczaj formę zakładek książkowych lub małych fiszek.   

Od wielu lat, w okresie adwentu, jest prowadzona w Kościele akcja Inny Adwent. Ma ona na celu inspirować wiernych do refleksji nad własną duchowością. Skłonić do świadomego przeżywania swojej wiary i życia w zmaganiu się z codziennością. Zachęca również do poszukiwania sensu życia w Chrystusie.

Więcej: www.innyadwent.pl