7 czerwca 2025

Pięćdziesiąt dni po święcie Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, a dziesięć dni po Jego Wniebowstąpieniu, Kościół  obchodzi święto Zesłania Ducha Świętego.
   
Święto to jest związane z wydarzeniem wylania Ducha Świętego na dwunastu apostołów, które miało miejsce w Jerozolimie. To grono otrzymało moc Ducha Świętego, dzięki któremu bez lęku zwiastowali Ewangelię o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Według relacji św. Łukasza w Dziejach Apostolskich, Duch Św. zstąpił na apostołów pod postacią języków ognia (Dz 2,3).

Ten moment to symboliczny dzień narodzin Kościoła – wspólnoty wiary, która żyje dzięki ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu Chrystusowi.
 
Duch Święty, trzecia osoba Trójcy Św., w tradycyjnej symbolizowany jest przez ogień, światło lub gołębicę. Jest tym, który uświadamia człowiekowi jego grzeszność, pobudza do wiary, prowadzi do nawrócenia i pokuty. Jest też głównym źródłem życia Kościoła, gdyż to On sprawia, że człowiek może się modlić i wierzyć.

Marcin Luter, w komentarzu do III Artykułu Wiary w Małym Katechizmie tak pisze: „Wierzę, że ani przez własny rozum, ani przez siły swoje w Jezusa Chrystusa, Pana mego, uwierzyć ani z Nim połączyć się nie mogę, ale że mnie Duch Święty przez Ewangelię powołał, darami swymi oświecił, w prawdziwej wierze poświęcił i utrzymał.”
 
Liturgicznie Święto Zesłania Ducha Św., zwane również Pięćdziesiątnicą lub Zielonymi Świętami, zamyka wielkanocny okres w kalendarzu Kościoła.

W tradycji Kościoła w Polsce obchodzone jest ono w czasie dwóch dni, podobnie jak Święta Narodzenia Pańskiego i Święta Wielkiej Nocy.

Na Śląsku Cieszyńskim, w drugim dniu świąt Zesłania Ducha Świętego, po nabożeństwach, wierni spotykają się przy parafiach na tradycyjnym smażeniu jajecznicy pod gołym niebem. Jajecznica składająca się zazwyczaj z ok. 200 jaj, jest smażona na ognisku. Zwyczaj ten nieznany jest w innych częściach Polski.

*******

Duch Święty w refleksji ewangelickiej

Poznanie Boga w wierze następuje wskutek działania Ducha Świętego. Bóg sam umożliwia takie poznanie. Również do poznania w wierze Jezusa Chrystusa, jako Pana, człowiek dochodzi dzięki działaniu Ducha Świętego. On czyni zrozumiałym to, że Jezus jest Zbawicielem i Panem.

Duch Święty ujawnia też grzech, przekonuje, co jest grzechem i pokazuje jego okropność. Gdzie nie ma Ducha Świętego, tam człowiek nie zdaje sobie sprawy z istoty grzechu i z jego obrzydliwości.

Zadaniem Ducha Świętego jest wprowadzenie w prawdę wierzących w Jezusa. Pod wpływem działania Ducha Świętego staje się jasne Słowo Boże, Boże obietnice, ważne są Boże przestrogi i nadzieje.

Wskutek działania Ducha Świętego następuje powołanie chrześcijanina, a także odrodzenie i odnowienie wewnętrznej istoty człowieka. Duch Święty chce towarzyszyć chrześcijaninowi w życiu i prowadzić go.

Dzięki wierze w Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, wierzący na nowo są powołani do społeczności z Bogiem, odzyskują utraconą przez grzech godność dzieci Bożych.

Duch Święty ma wpływ na wolę, uczucia i myśli wiernych.

W ten sposób chrześcijanie stają się błogosławieństwem świata, jego solą i światłem, są pożytecznym czynnikiem na różnych odcinkach życia społecznego. Pod wpływem Ducha Świętego człowiek jest utwierdzany w wierze i rodzi się nowe, chrześcijańskie życie.

Działanie Ducha Świętego bywa często i wśród chrześcijan niezrozumiane i niedoceniane. Nikt jednak nie może być prawdziwym chrześcijaninem bez rzeczywistego udziału Ducha Świętego w jego życiu. Gdzie brak jest wpływu Ducha Świętego, może człowiek wiedzieć o chrześcijaństwie, uczyć się o nim, znać doktrynę, lecz nie może być chrześcijaninem. Nie może bowiem w tych warunkach dojść do zastosowania nauki w praktyce.

To Duch Święty na podstawie dzieła Jezusa Chrystusa realizuje chrześcijaństwo w osobistym życiu człowieka oraz w życiu chrześcijańskiej społeczności. Jest On „Bogiem w człowieku”, autorem nowej, chrześcijańskiej formy życia.

On obdarza darami, które mają znaczenie praktyczne. On czyni zdolnymi do służby dla drugich, daje umiejętność braterskiego napominania w taki sposób, że będzie to z wdzięcznością przyjęte, zdolność nauczania, szczerego obdarowywania innych. On daje gorliwość w wykonywaniu przyjętych obowiązków i pozwala okazywać miłosierdzie nie z przymusu, lecz z radością. On wyposaża serca w szczerą, braterską, szanującą bliźniego miłość.

Życie w Duchu Świętym, przynosi chrześcijanin owoce wiary, pożyteczne we współżyciu z ludźmi: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, łagodność i wstrzemięźliwość.

Dziełem Ducha Świętego jest społeczność wierzących, jedność ducha i braterstwo. Prawdziwa wewnętrzna jedność Kościoła jest możliwa tam, gdzie działa Duch Święty. Ekumeniczne współżycie chrześcijan możliwe jest jedynie w atmosferze Ducha Świętego.

Według nauki Kościoła ewangelickiego, Duch Święty działa przez Słowo Boże. Takie jest stanowisko biblijne. Jezus powiedział: „Duch to jest, który ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem” (Jan 6, 63). Apostoł Piotr mówi, że odrodzenie, które jest dziełem Ducha Świętego, następuje przez Słowo Boże (I  Piotr 1, 23). Również św. Jakub głosi, że chrześcijanie są odrodzeni przez słowo prawdy (Jak. 1,18).