23 maja 2012

Sympozjum poświęcone postaci bp. Juliusza Bursche, organizowane przez Kościół Ewangelicko-Augsburski w ramach obchodów rocznic: 150. urodzin oraz 70. śmierci, zgromadziło w warszawskiej siedzibie zwierzchnika Kościoła liczne grono uczestników.   

W dniu 23 maja 2012 roku, w Sali Synodalnej Centrum Luterańskiego w Warszawie, odbyło się sympozjum w czasie którego wygłoszono referaty dotyczące dziejów rodziny Bursche (prof. Juliusz Gardawski), bpa Juliusz Bursche jako duszpasterza (ks. dr Włodzimierz Nast), narodowej tożsamość i kościelnego samostanowienie na tle sporów wokół misji i pozycji Kościołów Ewangelickich w Polsce w latach 1918-1942 (ks. dr Bernard Krebs, Berlin) oraz  działalność Biskupa na międzynarodowej arenie kościelnej i ekumenicznej (prof. Karol Karski)

Sympozjum było również okazją do zaprezentowania sylwetki Biskupa- Męczennika szerokiemu gronu ludzi ze świata polityki, kultury i nauki. Wśród gości byli także zwierzchnicy Kościołów wraz z duchowieństwem. Swoją obecność zaznaczyli przedstawiciele mediów.

Sympozjum towarzyszyła okolicznościowa wystawa ilustrująca drogę życiową bpa Juliusza Bursche.

Bp Juliusz Bursche – orędownik polskości Śląska i Mazur, patriota, działacz narodowy, męczennik. Biskup Kościoła Ewangelickiego, który złożył swoje życie w narodowej ofierze, ponosząc śmierć z rąk nazistów. Wielki duszpasterz i naśladowca Jezusa Chrystusa gorliwy w zwiastowaniu Słowa Bożego.

„19 września 1862 r. w Kaliszu jako pierworodny syn ks. Ernesta Bursche i Matyldy z d. Müller rodzi się Juliusz Bursche przyszły biskup, bojownik o polskość Śląska, Warmii i Mazur, który w lutym 1918 r. wraca z wygnania i podejmuje trud odrodzenia wielkich tradycji Reformacji polskiej.

Jest rzecznikiem normalizacji stosunków między państwem a kościołem ewangelicko-augsburskim. Wchodzi w skład delegacji rządu polskiego walczącej w Paryżu o granice polskie. W memoriale swoim uzasadnia polskość Śląska.

1 września 1939 r. ks. Juliusz Bursche wydaje orędzie potępiające agresję hitlerowską. W tym samym dniu kardynał Hlond w swoim orędziu podaje informację dla Juliusza: „Ksiądz będzie pierwszą ofiarą, która padnie z ich ręki…” uzasadniał to między innymi tym, że w ostatnich latach Bursche nie chciał ordynować na duchownych studentów — hitlerowców z ideologii i przekonania.

Ks. Juliusz Bursche oznajmia rodzinie: „Jeśli już mam opuścić Warszawę to jednak nigdy nie opuszczę. Polski, chcę dzielić jej los.” Tymczasem w aktach rodu Bursche sam Himmler daje adnotację: „Diese Familie ist Auszurotten” — tę rodzinę należy zniszczyć.

Już 19 września 1939 r. w 77 rocznicę urodzin biskupa wydany zostaje tajny rozkaz ujęcia go, a 3 października gestapo wywozi Juliusza do centrali w Berlinie, skąd biskup trafia do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen Oranienburg, gdzie umieszczony zostaje w bunkrze z pojedynczymi celami śmierci. Bp Juliusz Bursche, po długotrwałych badaniach i torturach umiera w szpitalu policyjnym w Berlinie w dniu 20 lutego 1942 w wieku 79 lat.

Na cmentarzu ewangelickim w Warszawie znajduje się symboliczny grób, tablica poświęcona biskupowi Juliuszowi Bursche — twórcy wydziału teologii ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego i jego doktorowi honoris causa, wielkiemu rzecznikowi odnowy Kościoła i patriocie polskiemu.”