16 października 2016

W czasie obrad ostatniej sesji XIII kadencji Synodu Kościoła w Cieszynie podjęto szereg uchwał. Jednocześnie, po raz pierwszy obradowały wspólnie Synody Kościołów luterańskiego i reformowanego.

Wspólna sesja miała miejsce w Teatrze im. Adama Mickiewicza. Poza tym synodałowie spotykali się na nabożeństwach i modlitwach. Ogłoszono wspólne Przesłanie Synodów Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i Kościoła Ewangelicko-Reformowanego na Jubileusz 500 lat Reformacji. (TEKST PRZESŁANIA)

W czasie 10. sesji XIII Synodu Kościoła luterańskiego przyjęto szereg uchwał dotyczących życia Jednoty. Zatwierdzono budżet na 2017 rok oraz przyjęto sprawozdania Rady Synodalnej, Wiceprezesa Konsystorza i Biskupa Kościoła. Synod uchwalił nowe przepisy dyscyplinarne, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.

Ponadto, Synod dokonał zmian w Pragmatyce Służbowej, które poszerzają kompetencje diakonów o możliwość sprawowania Sakramentu Ołtarza i porządkują przepisy regulujące przygotowanie do posługi diakonów.

Zmiany w Pragmatyce obejmują również zakres materiału egzaminu kościelnego „pro ministerio” upoważniającego do pełnienia samodzielnych stanowisk w Kościele np. proboszcza parafii. W przyszłości egzamin ustny będzie obejmował wiedzę z ekumenizmu, zakresu zarządzania gremiami parafialnymi oraz będzie sprawdzał umiejętności komunikacji społecznej dotyczącej sytuacji konfliktowych i poradnictwa.

Na wniosek Rady Synodalnej synodałowie postanowili zwrócić się do Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk z wnioskiem o rozpatrzenie przywrócenia jako formy poprawnej językowo odmiany dopełniacza liczby mnogiej rzeczownika „luteranie”: „luteran”. W uzasadnieniu uchwały czytamy: „Przez całe wieki formą przyjętą przez język polski była odmiana „luteran”. Stosunkowo niedawno, za jedyną formę poprawną uznano odmianę „luteranów”. Wnosimy o to, aby Rada uznała formę uświęconą tradycją i wciąż stosowaną za prawidłową.”

Synod jest najwyższą władzą Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (Luterańskiego) w Polsce, jego uosobieniem i wyrazicielem wszystkich praw przysługujących Kościołowi. Jest powołany do uchwalania praw kościelnych. Do jego właściwości należy m.in.  sprawowanie pieczy nad zachowaniem czystości nauki w Kościele, stanie na straży praw, dobra i jedności Kościoła.